ز عشقت سوختم اي جان کجايي

بماندم بي سر و سامان کجايي

نه جاني و نه غير از جان چه چيزي

نه در جان نه برون از جان کجايي

ز پيدايي خود پنهان بماندي

چنين پيدا چنين پنهان کجايي

هزاران درد دارم ليک بي تو

ندارد درد من درمان کجايي

چو تو حيران خود را دست گيري

ز پا افتاده‌ام حيران کجايي

ز بس کز عشق تو در خون بگشتم

نه کفرم ماند و نه ايمان کجايي

بيا تا در غم خويشم ببيني

چو گويي در خم چوگان کجايي

ز شوق آفتاب طلعت تو

شدم چون ذره سرگردان کجايي

شد از طوفان چشمم غرقه کشتي

ندانم تا درين طوفان کجايي